Blog Danny Flies

In mijn buurt zie ik vaak een oudere man wandelen met een labrador. Ik ken hem niet, heb nog nooit een echt serieus gesprek met hem gehad. Wel heb ik hem al vaak gecomplimenteerd met zijn mooie hond en de bijzondere band die ze duidelijk hebben.

Daar zitten jullie dan. In de beklaagdenbank.

Als ordinaire misdadigers. Te wachten op wat de rechter voor jullie in petto heeft. Eindelijk begint de rechtszaak tegen jullie, moedige beaglebevrijders.

‘Hoe verloopt zo’n gesprek met een rector van een universiteit?’ vroeg een ADC-vrijwilliger me onlangs. Wel, zo’n gesprek (zoals we er recent een hadden met Rik Torfs van de KU Leuven) verloopt altijd via eenzelfde stramien.

Enkele dagen nadat we onze facebook eventpagina lanceerden voor onze actie van 5 juni tegen de schandalige cocaïne-experimenten op aapjes aan de KU Leuven hadden we al enkele duizenden deelnemers!

Meer dan 1,3 miljoen Europeanen hebben ons burgerinitiatief getekend om dierproeven te stoppen. Geweldig resultaat vind ik dat! De politici kunnen nu 2 dingen doen: ofwel ongevoelig blijven voor het leed van de dieren en de wens van de bevolking aan hun laars lappen.

Ik hoor het de heren en dames politici zo graag zeggen, we moeten gaan voor het compromis, iedereen tevreden. Zeker in België, dat kleine complexe landje, is het streven naar compromissen in belangrijke dossiers een nationale sport geworden.

Toen ik opgroeide in de jaren ’70 en ’80, zag ik in de media soms beelden van apenexperimenten. Aapjes wiens ogen dichtgenaaid werden, waarbij men gaten in het hoofd boorde, of die opengesneden werden zonder verdoving.

Is vrijheid niet het mooiste dat er is? Voor mij betekent vrijheid kunnen leven zonder andere levende wezens te kwetsen, een warme thuis hebben, geen angst of pijn hebben. Jammer genoeg leven we nog steeds in een maatschappij waarin letterlijk miljoenen levende wezens dit basisrecht ontzegd wordt.