In 1948 werd de Universele verklaring van de rechten van de mens aangenomen door de Algemene vergadering van de Verenigde Naties. Dat dit een goede zaak is, daar kan niemand aan twijfelen. De Universele verklaring van de rechten van het dier werd door

Unesco pas vele jaren later in 1978 verkondigd. Dat er tot op heden een hemelsbreed verschil is tussen de twee is zeer duidelijk. Waar politici vaak refereren naar de Universele verklaring van de rechten van de mens, zie je dit zelden of nooit gebeuren met de Universele verklaring van de rechten van het dier. Is dat niet vreemd?

We weten toch allemaal hoe bijzonder de band tussen mens en dier is. Zo had ik tijdens een recente wandeling nog een hartverwarmende ontmoeting die typerend is voor deze bijzondere band. Een oud dametje kwam me met haar mooie Duitse herder tegemoet op een bosweggetje.
Ze gingen allebei zeer traag. Ik sprak haar aan en complimenteerde haar met haar mooie hond. Ze vertelde me dat de hond 10 jaar was en altijd zeer gezond was geweest tot enige tijd geleden. Ze was heel snel achteruit gegaan, niet meer vitaal, snel moe, ...
Het dametje dat zelf al hoog bejaard was, vertelde me dat ze weliswaar over een zeer grote tuin beschikte waar de hond kon rondlopen, maar dat ze toch elke dag speciaal met de wagen naar dit bos kwam omdat de hond dit korte boswandelingetje toch zo fijn vond.
En als de hond gelukkig was, was zij dat ook. Sommige mensen lachten haar hiermee uit zei ze me nog, maar die hond is toch een deel van mezelf? Ik heb haar nog veel liefde voor haar hond toegewenst en afscheid genomen.

De rest van mijn wandeling bleef dat tedere beeld in mijn hoofd spelen. Goed versus kwaad. Enerzijds lieve mensen die alles voor hun dier zouden doen, aan de andere kant mensen die zonder enige scrupules dieren elke dag opnieuw gebruiken, misbruiken, pijnigen en vernietigen.
Waar dient die Universele verklaring van de rechten van het dier dan voor? Is dat dan echt enkel en alleen dode letter zoals zovele verklaringen van politici? Praat het geld dan echt constant harder dan het ethisch normbesef?

Als voorzitter van ADC maak ik dagelijks mooie maar ook verschrikkelijke dingen mee. Als ik de Universele verklaring van de rechten van het dier lees, ben ik blij dat ik samen met ADC hun advocaat ben. We weten ondertussen allemaal hoe erg het nodig is dat proefdieren een stem hebben.

Danny Flies
Voorzitter
Anti Dierproeven Coalitie

PS: Ik wil u vragen om ADC te steunen in de strijd voor de rechten van dieren. Als vrijwilligersorganisatie zijn we al blij met een maandelijkse donatie van 1 euro! Steunt u ons? Klik hier.